Derde dag: Puur overleven!
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia
19 Juli 2012 | Nederland, Nijmegen
Vandaag was letterlijk een dag met ups en downs.
Regen, pijn en gebed
Vol goede moed begon ik aan dag 3, de dag van Groesbeek. Na dag 2 zou het allemaal gemakkelijker worden, zegt men. Dus dat moest wel goed komen dacht ik. Het begon zoals voorspeld te regenen. Kon ik eindelijk gebruik maken van de poncho en de handige hoesjes voor mijn schoenen, die mijn moeder voor me had gekocht. Het was een echte stortbui, dus we werden behoorlijk nat. Leuk is anders, maar regen hoort ook wel een beetje bij de ultieme vierdaagse ervaring.
Ik werd pas gefrustreerd toen mijn oude blessure weer begon op te spelen, de welbekende knie. Na paracetamol, minjak panas en het paardemiddel diclofenac, werd de pijn naar verloop van tijd niet minder. Het spul had al lang moeten werken, maar het deed helemaal niets. We waren nog niet eens op de helft, hoe moest ik in vredesnaam deze dag uitwandelen? Ik heb mijn vader geappt en mijn moeder gesmst dat ik het zwaar had en dat het enige dat mij nog hoop kon geven, was dat ze voor me zouden bidden. En dat hebben ze gedaan. Toen ik daarna doorliep begon de pijn in mijn knie wonderbaarlijk te zakken en was uiteindelijk helemaal verdwenen. Thank God kon ik zonder deze pijn weer door.
Wandelen als een hardloper
De Zevenheuvelenweg ging goed, mede door de militairen die bergopwaarts een marslied zongen. Toen we nog 4 km te gaan hadden naar de wedren, begon het weer te stortregen. Er stond nog familie aan de kant om ons dit laatste stuk aan te moedigen. We hebben hen niet meer uitgebreid gegroet, omdat we zo snel mogelijk bij de wedren wilden zijn. Om 10 voor half 4 kwamen we aan. Yes, nog 1 dag te gaan!
Tante Betty en tante Lenny constateerden dat ik wandel als een hardloper. Mijn looptechniek is blijkbaar niet goed, wat dus ook zorgt voor de overbelasting van mijn knie. Probeer daar nu bewust op te letten. Maar misschien is dit wel een natuurlijk voorteken dat ik gewoon veel meer geschikt ben voor een marathon ;-). Dat word dan waarschijnlijk mijn nieuwe uitdaging!
Maar nu eerst nog de vierdaagse uitlopen. Heb zin in morgen!
P.s.1 Van de aangekondigde tv-opname voor Het gevoel van de Vierdaagse is helemaal niets terechtgekomen. Maar mijn neefje Jefta is gisteren wel gefilmd door SBS6 met de Molukse vlag. Hij heeft hier alle dagen mee gelopen. Echt een superprestatie!
P.S.2 Als je nog wil sponsoren, het kan nog t/m 20 juli. Ga naar https://www.devierdaagsesponsorloop.nl/index.php?option=com_content&view=article&catid=2&id=5&did=316&src en doe alsnog een donatie. Bedankt!
Regen, pijn en gebed
Vol goede moed begon ik aan dag 3, de dag van Groesbeek. Na dag 2 zou het allemaal gemakkelijker worden, zegt men. Dus dat moest wel goed komen dacht ik. Het begon zoals voorspeld te regenen. Kon ik eindelijk gebruik maken van de poncho en de handige hoesjes voor mijn schoenen, die mijn moeder voor me had gekocht. Het was een echte stortbui, dus we werden behoorlijk nat. Leuk is anders, maar regen hoort ook wel een beetje bij de ultieme vierdaagse ervaring.
Ik werd pas gefrustreerd toen mijn oude blessure weer begon op te spelen, de welbekende knie. Na paracetamol, minjak panas en het paardemiddel diclofenac, werd de pijn naar verloop van tijd niet minder. Het spul had al lang moeten werken, maar het deed helemaal niets. We waren nog niet eens op de helft, hoe moest ik in vredesnaam deze dag uitwandelen? Ik heb mijn vader geappt en mijn moeder gesmst dat ik het zwaar had en dat het enige dat mij nog hoop kon geven, was dat ze voor me zouden bidden. En dat hebben ze gedaan. Toen ik daarna doorliep begon de pijn in mijn knie wonderbaarlijk te zakken en was uiteindelijk helemaal verdwenen. Thank God kon ik zonder deze pijn weer door.
Wandelen als een hardloper
De Zevenheuvelenweg ging goed, mede door de militairen die bergopwaarts een marslied zongen. Toen we nog 4 km te gaan hadden naar de wedren, begon het weer te stortregen. Er stond nog familie aan de kant om ons dit laatste stuk aan te moedigen. We hebben hen niet meer uitgebreid gegroet, omdat we zo snel mogelijk bij de wedren wilden zijn. Om 10 voor half 4 kwamen we aan. Yes, nog 1 dag te gaan!
Tante Betty en tante Lenny constateerden dat ik wandel als een hardloper. Mijn looptechniek is blijkbaar niet goed, wat dus ook zorgt voor de overbelasting van mijn knie. Probeer daar nu bewust op te letten. Maar misschien is dit wel een natuurlijk voorteken dat ik gewoon veel meer geschikt ben voor een marathon ;-). Dat word dan waarschijnlijk mijn nieuwe uitdaging!
Maar nu eerst nog de vierdaagse uitlopen. Heb zin in morgen!
P.s.1 Van de aangekondigde tv-opname voor Het gevoel van de Vierdaagse is helemaal niets terechtgekomen. Maar mijn neefje Jefta is gisteren wel gefilmd door SBS6 met de Molukse vlag. Hij heeft hier alle dagen mee gelopen. Echt een superprestatie!
P.S.2 Als je nog wil sponsoren, het kan nog t/m 20 juli. Ga naar https://www.devierdaagsesponsorloop.nl/index.php?option=com_content&view=article&catid=2&id=5&did=316&src en doe alsnog een donatie. Bedankt!
-
19 Juli 2012 - 20:22
Eline Boele:
Succes morgen, ik zal aan je denken. Op naar de finish ;-).
-
19 Juli 2012 - 20:41
Marije:
Goed zeg! Bikkel ben je en fijn dat wij een trouw God hebben :) Zelfs tijdens een Vierdaagse! Nu wordt dat laatste daggie toch een makkie?!
grtz M -
19 Juli 2012 - 22:58
Jolanda Taihuttu:
S6 morgen de gladiolen staan vast te wachten op je.......ik denk aan je en doe een gebed voor je liefs jolan xxxxxxxx
-
20 Juli 2012 - 05:22
Tabitha:
Heel veel succes morgen op weg naar de eindstreep! -
20 Juli 2012 - 05:22
Tabitha:
Uhm, ik bedoel natuurlijk vandaag...! -
20 Juli 2012 - 07:14
Anies Taihuttu:
laatste dag . Goed gedaan Lydia. petje af voor jouw. gr daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
